Wybitna aktorka teatralna i filmowa, scenarzystka oraz reżyserka. Od 2019 w zespole Teatru Narodowego w Warszawie.
Najważniejsza jest dla mnie jakość projektu, w którym biorę udział. Wolę zagrać w intrygującym kameralnym przedstawieniu niż w kiepskiej filmowej megaprodukcji.
„Rzeczpospolita”, 20 stycznia 2006
Szkoła Filmowa w Łodzi, kierunek: aktorstwo, 1994.
Wybitna aktorka teatralna i filmowa, scenarzystka oraz reżyserka.
Aktorka wielu polskich scen teatralnych: Teatru Powszechnego w Łodzi (1993–1997), Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi (1997–2019), Dramatycznego w Warszawie (2005-2007). Od 2019 w zespole Teatru Narodowego w Warszawie. Współpracowała również z Teatrem Kwadrat, OCH-Teatrem, Teatrem Ludowym w Krakowie, Teatrem Telewizji Polskiej oraz Teatrem Polskiego Radia.
Jest autorką (razem z siostrą Moniką Muskałą; pod wspólnym pseudonimem Amanita Muskaria) dramatów: „Podróż do Buenos Aires” (prapremiera w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi, reż. Marian Półtoranos, 2001), „Daily Soup” (prapremiera w Teatrze Narodowym, reż. Małgorzata Bogajewska, 2007; transmisja w Teatrze Telewizji, 2012), „Cicha noc” (prapremiera w Teatrze Telewizji, reż. Paweł Paszta, 2017), „Tożsamość Wila” (prapremiera w Teatrze Ludowym w Krakowie, reż. Gabriela Muskała, 2017).
Autorka scenariusza do filmu fabularnego „Fuga” Agnieszki Smoczyńskiej (2018).
Reżyserka i scenarzystka filmu „Błazny” (2023).
Na wielkim ekranie Gabrielę Muskałę oglądaliśmy m.in. w filmach „Rozmowa z człowiekiem z szafy” reż. Mariusz Grzegorzek (1994), „Królowa aniołów” reż. Mariusz Grzegorzek (1999), „Cała zima bez ognia” reż. Greg Zgliński (2004), „Zero” reż. Paweł Borowski (2009), „Wymyk” reż. Grzegorz Zgliński (2011), „Być jak Kazimierz Deyjna” reż. Anna Wieczur-Bluszcz (2013), „Chce się żyć” reż. Maciej Pieprzyca (2013), „Moje córki krowy” reż. Kinga Dębska (2016), „Wołyń” reż. Wojciech Smarzowski (2016), „Fuga” reż. Agnieszka Smoczyńska (2018),
„7 uczuć” reż. Marek Koterski (2018), „Skołowani” reż. Jan Macierewicz (2023), „Fin del Mundo” reż. Piotr Dumała (2024), „Spadek” reż. Sylwester Jakimow (2024).
Szerokiej publiczności znana również z ról w serialach, m.in. „Londyńczycy” (2008-2009), „Paradoks” (2012), „Wszystko przed nami” (2012), „Szóstka” (2019), „Królestwo kobiet” (2020), „Skazana” (2023), „Krew z krwi” (2014-2024).
Wybrane nagrody:
1990 - Nagroda Jury, nagroda Doroty Stalińskiej 'Uwaga talent!' oraz nagroda Wandy Ziembickiej i Wojciecha J. Hasa za spektakl ''Pani Dobra'' wg Thomasa Bernhardta na XIV Wrocławskich Spotkaniach Teatrów Jednego Aktora WROSTJA
1993 - Nagroda łódzkich krytyków teatralnych za najlepszy debiut na scenach łódzkich za rolę tytułowej "Ani z Zielonego Wzgórza"
1995 - I Nagroda w konkursie XVI Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu
2002 - Nagrody za rolę Walerki w "Podróży do Buenos Aires" Amanity Muskarii w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi: na XLII Kaliskich Spotkaniach Teatralnych, w VIII Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskich Sztuk Współczesnych w Warszawie oraz na I Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy
2004 - Nagroda za rolę Żony w przedstawieniu "Koronacja" Marka Modzelewskiego graną gościnnie w Teatrze Narodowym w Warszawie na IV Festiwalu Dramaturgii Współczesnej "Rzeczywistość Przedstawiona" w Zabrzu
2005 - tytuł najlepszej aktorki za rolę Marii
w "Samobójcy" z Teatru Dramatycznego w Warszawie na XI Ogólnopolskim Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi
2009 – Nagroda im. J. Machulskiego dla najlepszej aktorki
2011 – Nagroda FPFF w Gdyni w kategorii drugoplanowa rola kobieca, za rolę w filmie „Wymyk”
2019 – Orzeł, Nagroda Polskiej Akademii Filmowej w kategorii odkrycie roku za scenariusz do filmu „Fuga”
2019 - Międzynarodowy Festiwal Kina Niezależnego "Off Camera" Nagroda dla najlepszej aktorki za rolę w filmie „Fuga”
Kilkukrotna laureatka „Złotej Maski” – nagrody łódzkich dziennikarzy za kreacje aktorskie w spektaklach łódzkich teatrów
Aktor filmowy musi mieć w sobie gotowość wypracowania w krótkim czasie emocji potrzebnych w danym ujęciu. Emocji prawdziwych, bo kamera jest bezlitosna i obnaża każdy fałsz. Praca przed nią to przede wszystkim uchwycenie chwili. Aktorstwo filmowe to także inny rodzaj zaistnienia i ekspresji. Ale zarówno na scenie, jak i na ekranie najważniejsza jest wiarygodność”
Wywiad „Wywalczyłam sobie niezależność” dla "Rzeczpospolitej"
„Nie interesuje mnie poczucie bezpieczeństwa w jednej formie, w jednym, sprawdzonym typie ról. Interesuje mnie dotykanie różnych przestrzeni. Już kilka razy wyrywałam się z grożących mi szufladek. Zaczynałam rolami ekscentrycznych dziewczynek z warkoczykami. Później były kobiety neurotyczne, rozchwiane emocjonalne. Następnie tzw.: matki z dziećmi. Parę lat temu w podobnym czasie dostałam dwie propozycje: nastolatki i kobiety dwa razy starszej ode mnie. Cieszę się, że reżyserzy tak różnie mnie obsadzają. Myślę, że w moich transformacjach pomaga mi też uniwersalna powierzchowność, dzięki której mogę być i kasjerką w hipermarkecie i pankówą i damą.
Źródło: „Dziennik – Kultura”, 27 lipca 2007
„Najważniejsza jest dla mnie jakość projektu, w którym biorę udział. Wolę zagrać w intrygującym kameralnym przedstawieniu niż w kiepskiej filmowej megaprodukcji”
Poznaj zasady rekrutacji i ofertę kształcenia w Szkole Filmowej w Łodzi. Dowiedz się więcej.